By سارا اوحدی اخرین بروزرسانی در تاریخ شهریور 15, 1404 توسط سارا اوحدی
شدت زلزله اخیر در افغانستان بیش از ۲۲۰۰ کشته و نزدیک به ۳۷۰۰ زخمی بر جای گذاشت و بیش از ۸۴ هزار نفر را بی‌خانمان کرد. این فاجعه انسانی زیرساخت‌های حیاتی را در منطقه‌ای که پیش از این نیز با بحران‌های معیشتی و بازگشت پناهندگان روبرو بود، ویران‌تر ساخت.
ابعاد ویرانی
در پی این زمین‌لرزه:
- بیش از ۶۷۰۰ خانه ویران شدند و روستاهای کوهپایه‌ای کاملاً فروریختند
- مدارس، مراکز بهداشتی و ۶۸ منبع تأمین آب سالم نابود شد
این حجم تخریب دسترسی ساکنان به آموزش، درمان و آب آشامیدنی را قطع کرده و شرایط را برای بروز بیماری‌های واگیردار مهیا ساخته است.
نیازهای فوری و چالش‌های پیش‌رو
برای مهار بحران انسانی و جلوگیری از تشدید فاجعه، در اولین گام باید بر موارد زیر تمرکز کرد:
- تأمین سرپناه‌های موقت ایمن و پتوهای زمستانی
- بازسازی سیستم‌های تأمین آب و شبکه‌های بهداشتی
- حمایت از دامداران برای جلوگیری از تلف شدن بیش از یک میلیون رأس دام
با نزدیک شدن فصل سرد، بدون این مداخلات فوری، خانواده‌های آسیب‌دیده در معرض پیامدهای جبران‌ناپذیر قرار خواهند گرفت.
حرکت‌های امدادی و صدای بازسازی
برنامه توسعه سازمان ملل متحد و فائو به‌سرعت وارد عمل شده‌اند. تاکنون هزاران چادر، بسته‌های غیرغذایی و تیم‌های پزشکی سیار برای مداوای مصدومان به افغانستان ارسال شده و بیش از ۲۰هزار نفر کمک غذایی دریافت کرده‌اند. با این حال، مقام‌ها بر لزوم گسترش عملیات و مدیریت یکپارچه منابع تأکید می‌کنند تا از پراکندگی و دوباره‌کاری جلوگیری شود.
نگاهی به آینده
این زلزله بار دیگر نشان داد که افغانستان به فراتر از امدادرسانی فوری نیاز دارد. تدوین طرح‌های بازسازی پایدار، تقویت تاب‌آوری جوامع محلی و پرداختن به سلامت روان بازماندگان، گام‌هایی است که باید از امروز کلید بخورد. تنها با هم‌افزایی کمک‌های بین‌المللی و توانمندسازی ساکنان منطقه می‌توان به بازگشت زندگی به روال طبیعی و جلوگیری از بروز فجایع مشابه در آینده امیدوار بود.