باشگاه پرسپولیس در حالی خبر توافق با اسماعیل کارتال برای فسخ قرارداد را رسانه‌ای کرد که هنوز اطلاعات دقیقی از جزییات این قطع همکاری و تسویه مالی فاش نشده است. حال این پرسش اساسی مطرح است که آیا باشگاه با فسخ زودهنگام این قرارداد، متحمل ضرری سنگین شده یا توانسته شرایط را به‌نفع خود مدیریت کند؟
اسماعیل کارتال، سرمربی ترک‌تبار پرسپولیس، زمستان گذشته با قراردادی ۱۸ماهه و ارزشی در حدود دو میلیون دلار به تهران آمد. هدف اصلی از این قرارداد، تکرار قهرمانی و تثبیت جایگاه سرخ‌پوشان در لیگ و آسیا بود. اما عملکرد تیم تحت هدایت او نه‌تنها رضایت‌بخش نبود، بلکه باعث از دست رفتن سهمیه آسیایی هم شد؛ اتفاقی کم‌سابقه در دهه گذشته پرسپولیس.
با آغاز تمرینات فصل جدید، کارتال در اقدامی غافلگیرکننده، یک‌طرفه تصمیم به فسخ قرارداد گرفت. در حالی که ابتدا با مخالفت مدیرعامل باشگاه روبه‌رو شد، در نهایت با توافق دوطرفه، همکاری خاتمه یافت. با این حال، باشگاه جزئیات توافق، مبلغ دقیق تسویه یا بندهای قانونی مورد استفاده برای فسخ را فاش نکرده است.
سؤال اصلی اینجاست که آیا سرمربی ترکیه‌ای به استناد بندهای قراردادی مانند «شرایط خاص امنیتی» یا «پیشنهاد بهتر» از پرداخت خسارت معاف شده است؟ یا باشگاه پرسپولیس برای جلوگیری از کشمکش بیشتر، مبلغی قابل توجه بابت فسخ پرداخت کرده و ترجیح داده سکوت کند؟
با توجه به مبلغ بالای قرارداد، فقدان دستاورد قهرمانی و جدایی پرابهام سرمربی، روشن است که مدیریت باشگاه باید شفاف‌سازی کند چرا چنین قراردادی بدون ابزارهای لازم بازدارنده در برابر فسخ یک‌طرفه بسته شده است.
در شرایطی که هواداران در انتظار پاسخ به دغدغه‌های مالی و فنی هستند، باشگاه ترجیح داده بدون شفاف‌سازی، مستقیماً به فصل جدید برود. اما نمی‌توان انکار کرد که هزینه‌های پنهان این جدایی ممکن است برای پرسپولیس بیشتر از نادیده گرفتن جام باشد. سرمایه دو میلیون دلاری، فصل بدون افتخار، و ابهام مدیریتی در پرونده‌ای دیگر از همکاری خارجی‌ها، باز هم زنگ هشدار را برای فوتبال ایران به صدا درآورد.
